زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

وحدت متعلق یقین و شک





وحدت متعلق یقین و شک در دو معنا به کار رفته است: ۱. یکی بودن متعلق یقین و شک؛ ۲. از ارکان استصحاب. این بحث در اصول فقه کاربرد دارد.


۱ - تعریف



وحدت متعلق یقین و شک، از ارکان استصحاب بوده و به این معنا است که به همان امری که یقین تعلق گرفته، شک هم تعلق می‌گیرد؛ برای مثال، روز جمعه، نسبت به عدالت زید یقین وجود دارد، اما روز شنبه در آن شک می‌شود و سپس عدالت وی استصحاب می‌گردد.

۲ - نکته



مراد از وحدت متعلق یقین و شک، وحدت در وجود خارجی است، نه صرف وحدت در ماهیت که با تعدد وجود خارجی سازگار است.
[۲] روحانی، محمد، منتقی الاصول، ج ۵، ص ۲۱۳-۲۱۱.
[۶] محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج ۴، ص ۲۰۸.
[۱۰] کوثرانی، محمود، الاستصحاب فی الشریعة الاسلامیة، ص ۴۱.
[۱۱] فضلی، عبد الهادی، مبادی اصول الفقه، ص ۱۱۷.


۳ - پانویس


 
۱. عراقی، ضیاء الدین، نهایة الافکار، ج ۳، جزء ۱، ص ۹.    
۲. روحانی، محمد، منتقی الاصول، ج ۵، ص ۲۱۳-۲۱۱.
۳. ایروانی، باقر، الحلقة الثالثة فی اسلوبها الثانی، ج ۴، ص ۱۲۰-۱۱۵.    
۴. سبحانی تبریزی، جعفر، المحصول فی علم الاصول، ج ۴، ص ۹۲.    
۵. سبحانی تبریزی، جعفر، المحصول فی علم الاصول، ج ۴، ص ۲۲۰.    
۶. محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج ۴، ص ۲۰۸.
۷. صدر، محمد باقر، بحوث فی علم الاصول، ج ۶، ص ۱۱۱.    
۸. صدر، محمد باقر، دروس فی علم الاصول، ج ۲، ص ۴۸۷.    
۹. مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج ۲، ص ۲۵۱.    
۱۰. کوثرانی، محمود، الاستصحاب فی الشریعة الاسلامیة، ص ۴۱.
۱۱. فضلی، عبد الهادی، مبادی اصول الفقه، ص ۱۱۷.


۴ - منبع



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۸۸۷، برگرفته از مقاله «وحدت متعلق یقین و شک».    



آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.